ΓΚΑΙΤΕ, ΝΙΤΣΕ, ΜΠΑΧ, ΜΠΙΙΣΜΑΡΚ..., ΑΓΚΕΛΑ

Λέμε ο γερμαναράς. Για κανέναν άλλον λαό δεν το λέμε. Ούτε Ιταλαράς λέμε, ούτε αγγλαράς, γαλλαράς. Δεν σου βγαίνει αυτή η λέξη θα πεις. Δεν ισχύει αυτό.

Από την άλλη λέμε τουρκαλάς. Άλλο, λοιπόν, το γερμαναράς που παραπέμπει σε φόβο, στο άγνωστο κι άλλο τουρκαλάς, δηλαδή λαός που έχει μείνει πίσω, γάμα εθνική πράμα.

Ο Γερμανός είναι πολεμικός λαός. Μιλάει η Ιστορία. Πολεμικός σημαίνει λαός κάτι περισσότερο από στρατιωτικός, έτσι θα πεις τον Ιάπωνα, άλλο πούστης μιλιταριστής. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί οι δύο, Ιάπωνας και Γερμανός, είχαν τακιμιάσει.

Μιλάμε για Γερμανούς. Τη φυλή που περισσότερο από κάθε άλλη θαύμασε και επηρεάστηκε από την κλασική αρχαιότητα της Ελλάδος. Γι’ αυτό γέννησε Θεούς. Στρατιώτες και ποιητές. Στοχαστές και επιστήμονες. Γκαίτε, Μπαχ, Νίτσε. Και τον πιο Γερμανό απ’ όλους, τον Ότο φον Μπίσμαρκ (φωτό). Τον πρώτο καγκελάριο όταν φτιάχτηκε η γερμανική αυτοκρατορία το 1871. Ήταν πρόεδρος της Πρωσίας από το 1862 και ενοποίησε την Γερμανία, αυτό το τέρας που ξεκίνησε την Ιστορία των δυο μεγάλων πολέμων.

Όλοι οι μετέπειτα καγκελάριοι, συμπεριλαμβανομένης και της Αγκέλας Μέρκελ, διαβάζουν το βίο και την πολιτεία του πρίγκηπα του Μπίσμαρκ ή Βίσμαρκ όπως λέγανε παλιά τον Ότο Έντουαρντ Λέοπολντ. Τον θρησκόληπτο και για τα μάτια του σήμερα αντιδραστικό πολιτικό, τον οποίον όλοι είχαν υποχρέωση να τιμούν και να προσκυνούν, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Επειδή απλά είναι ο αρχηγός του κράτους. Επειδή απλά κυβερνά με θεία εντολή.

Ο Μπίσμαρκ γεννήθηκε πρωταπριλιά του 1815 και πέθανε το 1898, σα σήμερα 30 Ιουλίου.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΣΥΡΙΖΑΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ, ΤΟΝ ΦΕΡΑΝΕ