ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΜΑ ΚΑΙ... ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ

από τον στήβεν αβραμίδη 

Κάποια φορά πρέπει κι εμείς οι Ελληνες να κάνουμε την υ­πέρβαση. Δηλαδή να βρού­με το «υπέρ». Να το κατανο­ήσουμε και να το υλοποιή­σουμε. Δεν είναι τίποτα μω­ρέ. Μια απλή πρόθεση είναι το «υπέρ». Που όμως μπο­ρεί να αλλάξει το μέλλον μας. Τη «βάση» την έχουμε. Δηλαδή την δημοκρατία, τον πολιτισμό, την αυριανή συνταγματική ισότητα, την κοινωνία, το μυαλό. Έχουμε όλα τα βασικά. Δημόσια ασφάλεια, υγεία, παιδεία. Όλα λυμένα σαν «βάση». Μας λείπει λοιπόν, το «υπέρ».

Υπεράνω της πολιτικής. Υπεράνω των κομματόσκυλων. Υπεράνω των δήθεν εχθρών, που πρακτικά είναι υπόγειοι σύμμαχοι. Υπέρ του καλού μας και εις βάρος τους. Υπέρ των ιδανικών μας, που θα έπρεπε πια, μετά από 200 χρόνια που γίναμε κράτος, να ‘ναι πραγματικά αδιαπραγμάτευτα.

Κι είναι φοβερό να τα ξέρουμε τόσο καλά, και ταυτόχρονα να υπάρχουν τόσα κόμματα, που να τα βλέπουν διαφορετικά και να μαλώνουν για τα δικά μας. Ποτέ δεν είδα σε μια χώρα τόσους πολλούς οργανωμένους να μάχονται για ένα πράγμα. Για τη μια και μοναδική αλήθεια, που λέγεται λαϊκή ευημερία. Αυτό δε, το ένα πράμα, να μην πετυχαίνεται ποτέ. Τα κόμματα και οι κρυφοί εκβιασμοί να αυξάνονται και μαζί μ’ αυτά, αντί εγώ να κάνω ένα βήμα προς το ιδανικό μου, να παρακολουθώ όλους αυτούς τους ηθοποιούς να σκοτώνονται για τον τρόπο που δεν θα επιτευχθεί το δικό μου. Για να μ’ έχουν πάντα στο χέρι.

Όμως σαν Έλληνας σοβαρός, σκεπτόμενος και προβληματισμένος, θεωρώ ότι έχω την βάση. Άρα γιατί να μην προτείνω το «υπέρ»; Κι έχω μια σκέψη και λέω να την καταθέσω και να συμπορευθούμε μ’ αυτήν. Όταν έρθει η μέρα των εκλογών, να μην τις κάνουμε. Εύκολο πράμα, αρκεί να συμφωνήσουμε. Θα μου πείτε ότι εδώ είναι το δύσκολο. Συμφωνία και Ελλάδα δεν συνυπάρχουν. Σωστό. Αλλά πάντα μιλάω για την υπέρβαση.

Δεν θα κάνουμε εκλογές. Δεν έχει νόημα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει να δούμε ποια αλυσίδα πίτσας θα πουλήσει περισσότερο και ποια μάρκα μπύρας θα επικρατήσει στο καφενείο εκείνη την ημέρα. Και μην πει κανένας ότι αν δεν γίνουν εκλογές δεν θα έχουμε κυβέρνηση. Γιατί, τα τελευταία 25 χρόνια είχαμε; Αφού δεν είχαμε λοιπόν και πήγαμε μια χαρά, γιατί το άγχος και ο αλληλοσπαραγμός;

Ποιος θα μιλάει με τους ξένους; Κανένα πρόβλημα δεν έχουν αυτοί. Αυτοί δεν μιλάνε. Αυτοί διατάζουν κι αν γουστάρεις. Ποιος είπε ότι για να μιλήσουν μ’ εμάς πρέπει να έχουμε κυβέρνηση μέσω εκλογών; Κανείς. Άρα λοιπόν δεν εκλέγουμε κανέναν και ορίζουμε κάποιους.

Και κάνουμε και χάρη στους ξένους. Διότι εμείς έχουμε εκλεγμένο πρόεδρο μέσω εκλεγμένης βουλής. Άρα είμαστε δημοκράτες. Ενώ αυτοί, κάτι Ισπανοί, Άγγλοι, Δανοί και λοιποί Βησιγότθοι έχουν βασιλείς ελέω Θεού. Τι σόι δημοκρατία έχουν; Λαϊκή ή θεϊκή; Τέλος πάντων, ό,τι και να ‘χουν, εμείς θα ξανακάνουμε την υπέρβαση, θα τους συγχωρήσουμε και θα παραστούμε στο πάρτυ τους.

Ο Έλληνας, λοιπόν, μ’ αυτή την υπέρβαση, μόνο κερδισμένος έχει να βγει. Ή θα αναδείξει νέες δυνάμεις, που δεν μπορούν ποτέ να κυβερνήσουν λόγω του άδικου εκλογικού συστήματος ή θα απαλλαγεί από κάποιους μπαρουφολόγους. Κάποιους που έχουν κλασσικό κίβδηλο, ξύλινο λόγο, γνήσια κουνούπια δημοκρατικής αφαίμαξης του λαϊκού συμφέροντος και κύρια, στείρα και ανέξοδη αντιπολίτευση.

Θυμηθείτε τι είπε ο Πομπιντού: «Εθνικό κεφάλαιο είναι ο πολιτικός που θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του έθνους. Πολιτικός είναι αυτός που θέτει το εθνικό κεφάλαιο στην υπηρεσία του».

Αν λοιπόν τα μικρά κόμματα ενδιαφέρονται για τον τόπο, κι όχι για τίποτε υπόγειες συναλλαγές, θα συνασπισθούν. Θα κάνουν ένα κόμμα μικρομεγάλο. Θα φτιάξουν το Λ.Σ.Κ., προτείνω πρόχειρα. Τον Λαϊκό Συριζωμένο Κομουνισμό. Και μην πει κανείς ότι δεν ταιριάζουν ιδεολογικά. Για το καλό μας, οι ιδεολογίες θα πάνε στην άκρη. Ακριβώς όπως όταν γίνονται οι μεταγραφές των πολιτικών από κόμμα σε κόμμα. Που απαρνούνται τα κρυστάλλινα, βαθιά ριζωμένα μέσα τους ιδανικά, και θυσιάζονται για το καλό της χώρας.

Όμως χωρίς εκλογές, που θα γίνει η ανάθεση της διακυβέρνησης; Έχουμε πρόβλημα; Ποτέ! Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει. Η διακυβέρνηση θα ανατεθεί στον Αλαβάνο, στην Παπαρήγα και στον Καρατζαφέρη. Με ανοιχτή λαϊκή εντολή. Θα τους δώσουμε την ευκαιρία. Τόσο λυσσαλέα αντιπολίτευση, γιατί την κάνουν; Επειδή είναι άξιοι κι οι άλλοι ανάξιοι, ή για πλάκα, επειδή δηλαδή ξέρουν ότι ποτέ δεν θα εκλεγούν;

Αν την κάνουν για πλάκα, κανένα πρόβλη­μα. Και τα μεγάλα κόμματα πλάκα κάνουν, ό­μως δεν πάθαμε τίποτα. Αν όμως δεν την κάνουν  για πλάκα, τότε δεν αξίζουν αυτήν την ευκαιρία για το κοινό καλό; Λογικά πράγματα. Όχι κλήρωση διαιτητού αλλά ορισμός. Εξ’ άλλου η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει. Έτσι δεν λένε όλοι;

Πρέπει να γίνει κατανοητό από τους αρχηγούς των μικρών κομμάτων, ότι ο τράχηλος του Έλληνα ιδεολογίες δεν γνωρίζει. Τι θέλει ο Έλληνας; Δύο σπίτια, τρία ατοκίνητα, ένα κότερο, και πολλά μετρητά, έστω και με δάνειο. Αν του τα ‘δινε αυτά το οποιοδήποτε κόμμα, λέτε ο Έλληνας να κόλλαγε σε ιδεολογίες; Όχι βέβαια. Ας του τα ‘δινε ο φασισμός ή ο κομουνισμός και θα σου ‘λεγα τι πολίτευμα θα είχαμε, ανεξάρτητε Μανιάτη, αδούλωτε Κρητικέ και περήφανε Μακεδόνα. Οι ιδεολογίες υπάρχουν μόνο όταν λείπει το χρήμα. Είναι αυτό που λένε ότι η πενία τέχνες κατεργάζεται.

Κυβερνήστε λοιπόν, μικρά κόμματα. Κάντε την υπέρβαση και πάρτε την διακυβέρνηση. Εγώ έχω κάνει την υπέρβαση. Με θεωρώ πολίτη της Ευρώπης και περιμένω απλά τις εντολές. Άρα, αφού εκπορεύομαι από την Ευρώπη, και σαν ιδεολογία και σαν συμφέρον, πραγματικά δεν έχω πρόβλημα να μην ψηφίσω και να αναθέσω την εξουσία στο Λ.Σ.Κ. Άσε που θα κάνω και οικονομία χρημάτων, κυρίως μετεκλογικά.

Το κείμενο του Στήβεν δημοσιεύτηκε στον ''ΦΙΛΑΘΛΟ'' στις 15 Σεπτεμβρίου 2007

Διαβαστε ακομα:

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΟΛΟΣΣΟΙ ΕΙΠΑΝ ''ΟΧΙ''