ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ

Η Ελλάδα ελπίζει σε πρόκριση. Τι ντροπή! Να είσαι μηδέν, να μη ντρέπεσαι να το δείχνεις ότι είσαι μηδέν, και να θέλεις να προχωρήσεις στη συνέχεια του μουντιάλ.

Έστω ότι προκρίνεται η ηρωική και ψυχωμένη Ελλάδα, η ομάδα που, παγκόσμια πατέντα αυτή, μάλιστα σε τουρνουά που το βλέπει η μισή γη, εφαρμόζει το σύστημα “Άμυνα σημαίνει τα Στενά στα Δερβενάκια”. Λοιπόν; Έχει κάτι άλλο να δείξει η εθνική ομάδα στο μουντιάλ εκτός απ' αυτό που είδαμε; Να γίνεται η σέντρα και οι 11 της Ελλάδος να τρέχουν να πιάσουν πόστα μπροστά στον τερματοφύλακά τους;

Τι μας λένε εν όψει του παιχνιδιού με την Ακτή; Το ίδιο παραμύθι, όπως παραμονές του αγώνα και με την Κολομβία και με την Ιαπωνία. Δηλαδή; Τα δίνουμε όλα για τη νίκη. Το παραμύθι.

Τέλος πάντων, ό, τι έγινε, έγινε. Στο τρίτο ματς η πρόκριση έρχεται μόνο με νίκη επί της Ακτής. Εγώ, λοιπόν, στο γράφω από τώρα: Η Ελλάδα δεν θα κυνηγήσει τη νίκη! Όχι γιατί δεν μπορεί. Δεν είναι στο DNA της ομάδας ο στόχος της νίκης. Η επιδίωξη της νίκης.

Το υπογράφω: Και με την Ακτή η εθνική του Σάντος θα κάθεται πίσω. Είπαμε. Οι Έλληνες έχουν μάθει το έργο της αρπακτής. Της λαμογιάς. Όχι να δουλέψουμε, να παράξουμε, να επενδύσουμε, να οφεληθούμε ορθόδοξα, τεχνοκρατικά, ευρωπαϊκά. Όχι, αυτά.

Διαβάστε ακόμα:

Η Ελλάδα της κλεψιάς, όχι της δουλειάς