ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ, ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΟΥΕΜΠΛΕΥ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ!

Γίναμε αμερικανάκια. Το 'χουν σύστημα στις ΗΠΑ κάθε τόσο να βγάζουν μια βρώμα, μια δήθεν αποκάλυψη για τούτο και για εκείνο που συνέβη στο παρελθόν. Τα πάντα όλα για πρόσωπα αβανταδόρικα, πιασιάρικα, που πουλάνε για αιώνες. Την Μαίρυλιν Μονρώ, τον Τζων Κένεντυ, τον Έλβις Πρίσλεϋ, τον Τζαίημς Ντην. Για πεθαμένους που έχουν περάσει στο χώρο του θρύλου. Μία το ένα, μία το άλλο.

Έσκασε αποκάλυψη για το Ουέμπλεϋ. Μαλακίες. Αυτή είναι η σοβαρή κουβέντα του αποδυτηριάκια. Αμερικάνικο κόλπο. Όποιο έγγραφο να ξεθάψουν δεν θα στραβώσουν την αλήθεια που σήμερα θα την ξεράσει μονάχα ο αποδυτηριάκιας. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Λέγανε οι γάβροι ότι ο Παναθηναϊκός είναι χουντική ομάδα. Ανέκδοτο. Βεβαίως και ήταν χουντική ομάδα ο Παναθηναϊκός, όσο ήταν και ο Ολυμπιακός. Με την έννοια ότι το κουμάντο στις δύο αυτές ομάδες είχε κομισάριος της χούντας. Πρωτοπαλλήκαρο της δικτατορίας, αξιωματικός και στέλεχος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου είχε σταλεί σαν “κυβερνητικός εκπρόσωπος” σ' όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία.

Είναι ανέκδοτο να υποστηρίξει κάποιος ότι μόνον ο Παναθηναϊκός ήταν χουντική ομάδα επειδή έφθασε μέχρι το Ουέμπλεϋ. Ότι, δηλαδή, το τρίο Στούτζες Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος διάλεξε τον Παναθηναϊκό κι όχι τον Ολυμπιακό ή, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ να προχωρήσει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης, το 1971.

Το πιο εύκολο είναι να ρίχνεις λάσπη σε μία επιτυχία. Σε μια απίθανη διάκριση. Κι όμως, όσο πεντακάθαρη και γνήσια ήταν η κατάκτηση του Ευρω το 2004 από την εθνική ομάδα, τόσο άξια ήταν η πορεία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, πριν 43 χρόνια. Δεν το συζητάμε ότι η παρουσία του Παναθηναϊκού στον τελικό της Ευρώπης, όπως και ο θρίαμβος της εθνικής το 2004 δεν εκπροσωπούν το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας. Άλλο αυτό.

Παρακάτω. Η χούντα ήταν τυχερή που στα χρόνια της έκατσε τέτοια μοναδική περίπτωση. Μία ελληνική ομάδα να πάει πόσο υψηλά. Ήταν, λοιπόν, επόμενο να θέλει να οικειοποιηθεί το έργο. Όπως, άλλωστε, το ίδιο θα έκανε μια σοσιαλιστική και κομουνιστική κυβέρνηση.

Ακριβώς επειδή αυτό που κατάφερε ο Παναθηναϊκός ήταν απίθανο, το απίθανο των απίθανων, είχαν ακουστεί, αλλά και γραφτεί απίστευτα πράγματα στο εξωτερικό, βέβαια. Πού να τολμήσει κανείς να ρίξει υποψίες στην Ελλάδα, θα τον μαζεύανε επιτόπου, πακέτο για ξερονήσι.

Με την ευκαιρία να αναφέρω. Ο μακαρίτης ΓΓΑ Κωνσταντίνος Ασλανίδης, πανίσχυρος συνταγματάρχης και πρώτη βεντέτα της “επανάστασης” κάθε μέρα έστελνε προπονητή, μακαρίτης κι αυτός, και αγόραζε ΟΛΕΣ τις ξένες εφημερίδες από τα περίπτερα της Ομόνοιας και του Συντάγματος. Μέχρι και γελοιογραφίες έκαναν οι Ευρωπαίοι σατιρίζοντας το γεγονός ότι η δικτατορία καπηλευόταν τις νίκες του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη.

Είχε παίξει και το όνομα Ωνάσης. Ότι ο πατριώτης είχε σπρώξει επιταγή 300.000 δολάρια σε παίκτες του Ερυθρού Αστέρα. Μόνον; Είπαμε. Δεν χωράνε σ' ένα βιβλίο όλα τα σοβαρά και ευτράπελα που συνόδευαν την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού.

Το τελευταίο: Με την πτώση της δικτατορίας έγινε δικαστική έρευνα στα οικονομικά του Παναθηναϊκού. Απίστευτα υψηλά ποσά είχαν δαπανηθεί σε... πορτοκαλάδες, όπως πολλά κονδύλια δεν δικαιολογούνταν. Η υπόθεση θάφτηκε.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Σαραβάκος ούτε άνευ χαροφυλακίου υπουργός