Η ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ «Ι.Χ. ΟΜΑΔΑ» ΤΟΥ ΣΙΜΕΟΝΕ

Για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια, το λένε και το ξαναλένε, η Ατλέτικο Μαδρίτης φθάνει στον τελικό του τσάμπιονς ληγκ. Είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη επιτυχία, λένε και ξαναλένε, για την «αντίζηλο» της Ρεάλ και βέβαια για τον προπονητή της, τον Σιμεόνε. Λάθος, κύριοι. Δεν μας τα λέτε καλά.

Εγώ λέω ότι ο Αργεντινός, αυτός ο Τσόλο όπως είναι το παρατσούκλι του, «χρησιμοποιεί» την Ατλέτικο. Η επιτυχία είναι δική του. Η Αθλέτικο, άλλωστε, παίζει όπως αυτός θέλει.

Να το πω αλλοιώς. Ο Σιμεόνε δεν «υπηρετεί» ούτε την Ατλέτικο, ούτε το ποδόσφαιρο. Η νέα πρόκριση, άλλωστε, στον τελικό της Ατλέτικο δεν αποτελεί νίκη του ποδοσφαίρου. Απεναντίας. Νίκησε η «αντεπανάσταση» του ποδοσφαίρου. Με τον αποκλεισμό της Μπάγερν νίκησε το... «άλλο» ποδόσφαιρο που δεν έχει ποιότητα, δεν έχει θέαμα. Το ποδόσφαιρο χωρίς χορογραφίες, χωρίς αυτοσχεδιασμούς, χωρίς εμπνεύσεις. Το ποδόσφαιρο της Ατλέτικο, θέλω να πω του Σιμεόνε, στηρίζεται στη δύναμη, στη ψυχή, στην καταστροφή, στην άρνηση.

Το ότι αποκλείστηκε η Μπαρτσελώνα και η Μπάγερν δεν θα πω ότι έχασε το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο δεν χάνει. Ποτέ. Ουδείς είναι σε θέση να κερδίσει το ποδόσφαιρο. Να το σκιάσει. Απλά με την πρόκριση της Ατλέτικο «κέρδισε» εκείνο το «ποδόσφαιρο» που δεν θέλουμε να βλέπουμε.

Και ως ποδοσφαιριστής ο Σιμεόνε «τέτοιος» ήταν. Αυτός που «βλέπουμε» στον τρόπο που «αγωνίζεται» η Ατλέτικο. Η οποία Ατλέτικο, βέβαια, βολεύεται με το μουρίνειας κοπής στυλ του Σιμεόνε διότι εξελίχθηκε σε μία ακόμα «υπερδύναμη» της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας.

Διαβάστε ακόμα:

Η συμμορία, η ατυχία, η διαιτησία...