Ο ΓΚΑΛΗΣ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΗΣ ΜΑΖΙ

Ζήτω ο Νίκος Γκάλης. Έτσι ξεκινώ το γραφτό γι΄ αυτόν που άξιζε να τον δει οδηγητή και καθοδηγητή και δάσκαλο και υπόδειγμα η ελληνική νεολαία. Κολοσσός ο Γκάλης, ήρθε το καλοκαίρι του 1979 στην Ελλάδα με το όνομα Νικόλαος Γεωργαλής. Ως γεννημένος στις ΗΠΑ, με καταγωγή από Ρόδο. Προτίμησε τον πρωταθλητή Άρη Θεσσαλονίκης, όχι τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Έγραψε Ιστορία. Προσωπική Ιστορία. Προσωπικό του ζήτημα. Ο τυχερός Άρης στάθηκε αντάξιος του Γκάλη; Αυτό είναι το ζήτημα, το όχι προσωπικό. Οι ουρανοί του έστειλαν το πεσκέσι. Το μονάκριβο δώρο.
Έναν άγνωστο κτισμένο για μποξαδόρο. Αυτός, όμως, έχει αποφασίσει μπάσκετ! Έτσι έλεγε μέσα του η Εντολή.
Και πώς θα πηδάει υψηλά τούτος ο κοντός; Θα πηδάει όσο χρειάζεται και θα στέκεται στον αέρα. Γίνεται αυτό; Όλα γίνονται με την προπόνηση. Δουλεύεις, δουλεύεις, δουλεύεις στην προπόνηση, και κάποια στιγμή το απίθανο βγαίνι μόνο του. Γίνεται ινδιάνικα. Μαγικά.

Ο Γκάλης ήρθε στη ζωή το 1957, σα σήμερα 23 Ιουλίου. Με την παρουσία του στην αλησμόνητη ομάδα μπάσκετ του Άρεως, είπε στον Έλληνα νεολαίο εκείνο που αποφεύγουν και να του ψιθυρίσουν τα κόμματα: ‘’Δεν παίρνεις αν πρώτα δεν δώσεις. Στον εαυτό σου να δώσεις. Και ο εαυτός σου, όχι το κράτος, θα σου δώσει’’. Τα κόμματα και η κοινωνία σαλιαρίζουν για τα… δικαιώματα της νεολαίας, ο Γκάλης ανέβηκε στο βάθρο στον επαγγελματικό του τομέα παραδίδοντας το μάθημα: “Παιδιά, για να κάνετε κάτι στη ζωή σας, θα χρειαστεί να δουλέψετε σκληρά. Και ν΄ αγαπάτε αυτό στο οποίο θα ασχοληθείτε… ”.

Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που αγωνίσθηκε στον Άρη ήταν ο Δανός Όλε. Αν ήμουν αρειανός θα ένοιωθα υπερήφανος επειδή φόρεσε τη φανέλα της ομάδας μου εκείνη η ψυχάρα του βίκινγκ. Η αλησμόνητη παικτρόνα. Αν ήμουν Άρης, δηλαδή αν γνώριζα να υπηρετώ τον Άρη, αν γνώριζα τι χρειάζεται ο Άρης, τότε θα ζωγράφιζα σε τοίχο, στα αποδυτήρια του Χαριλάου, μια μεγάλη εικόνα του Όλε Σκόμποε. Σε μια τέτοια φάση, μάλιστα, να βλέπουν τη ζωγραφιά οι παίκτες που πρωτοέρχονται από μεταγραφές στην ομάδα μου και να ανατριχιάζουν. Και να γίνονται λιοντάρια αληθινά στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Άρης τι έκανε με τον Όλε; Τον θυμήθηκε μετά από χρόνια και τον έφερε... προπονητή η τότε διοίκηση για να κερδίσει χρόνο παραμονής η ίδια, και μετά από λίγο τον απέλυσε. Ύβρις στην Ιστορία του Άρεως. Απομυθοποίησαν ένα σύμβολο της ομάδας. Ακύρωσαν μια πνευματική περιουσία της κιτρινόμαυρης φανέλας. Για μια φορά ακόμα οι αρειανάρες δεν σεβάστηκαν τα εικονίσματά του Άρεως.

Επιστροφή στον μέγιστο Γκάλη, τον οποίον ήθελαν κάποιοι να τιμήσουν. Σιγά, τώρα. Καμιά ανάγκη δεν έχει ο τεράστιος να τιμηθεί. Είναι αυτός που είναι χωρίς πανηγύρια και εκδηλώσεις ζαχαρωμένες. Ένας θεός. Ένα άτομο που με την παρουσία του στα ελληνικά γήπεδα, το ξαναλέω, έλεγε στη σακατεμένη ελληνική κοινωνία τι σημαίνει Εργασία, Συνέπεια, Στόχος, Επιτυχία.

Ποια κοινωνικά συστήματα και ιδεολογίες του κώλου τα ενιάμερα. Την Ιστορία την γράφουν και την υπογράφουν τα πρόσωπα. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Γιατί προέκυψε το απίθανο στη μουσική της Ελλάδος. Γιατί λειτούργησε αυτή η εξαίρεση στην ελληνική κοινωνία. Να έχουμε μόνο καλή μουσική. Επειδή έτυχε να γεννηθούν εδώ ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκις. Οι Τιτάνιοι. Το μέγεθός τους δεν το έχει συλλάβει ακόμα η Ελλάδα. Αυτοί οι δύο, ο ένας Διόνυσος, είπε η κυρία Μαρία Φαραντούρη, και ο άλλος Απόλλωνας, έδειξαν τον δρόμο στον Λοίζο και τον Λεοντή, τον Ξαρχάκο και τον Μούτση, κ.α., αρκετά μεγάλη η λίστα των συνθετών που τα τραγούδια τους δεν φεύγουν από τα αυτιά μας.

Ο Γκάλης. Ο Φάρος στο ελληνικό μπάσκετ. Μιλάμε για την αρετή της παράδοσης. Άσε την εξέδρα, τον κόσμο, και τα ΜΜΕ. Το μικρόβιο του Γκάλη έδρασε στα αποδυτήρια. Πρώτα στον Άρη και μετά απλώθηκε, το πήραν μπασκετμπωλίστες της εθνικής ομάδος παίδων, εφήβων κ.α. Τα παιδιά των εθνικών ομάδων, που τα βλέπουμε και τα χαιρόμαστε, είναι προϊόντα δουλειάς. Σκληρής δουλειάς. Δεν είναι τυχαία η εξέλιξή τους. Οι επιτυχίες τους. Ούτε περίμεναν στη σειρά να τους διορίσει το γαμημένο κράτος μιας σακατεμένης κοινωνίας. Μόνοι τους διαχειρίστηκαν τα της ζωής τους.

Ναι, ο Γκάλης είναι ο Μίκης και ο Μανος μαζί του ελληνικού μπάσκετ. Γιατί ο Γκάλης δούλεψε σκληρά για να φτάσει τόσο υψηλά. Αυτό που δεν έχει μάθει ο Έλληνας. Όπως ο Νταλάρας έφτιαξε σπίτι του Ι.Χ. στούντιο κι έκανε προπονήσεις όλη μέρα, έτσι και ο Γκάλης είχε στήσει πλήρες γυμναστήριο στο σαλόνι του. Δουλειά.

Διαβάστε ακόμα:

ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ Ο ΑΝΤΙ-ΔΩΝΗΣ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙ ΟΛΑ... ΕΤΟΙΜΑ!