ΣΩΝΕΣΑΙ, ΚΑΙ ΑΝ..., ΜΟΝΟ ΜΕ ΦΡΕΣΚΑ ΛΕΦΤΑ

Μαρτύριο. Να έχεις επιχείρηση, μικρή, μεγάλη, δέκα ή σαράντα χρόνια, και κάθε μήνα να σε βάζει μέσα. Η κόλαση. Από τη μία η αγορά όχι μόνον ανάσες δεν σου δίνει, αλλά σε φουντάρει όλο και στα πιο βαθειά νερά. Και από την άλλη, το κράτος, ειδικά μ’ αυτή την κυβέρνηση, δεν στέκεται στο πλάι σου, αλλά σε αντιμετωπίζει εχθρικά.

Φοβερό. Να μη γλυτώνεις ακόμα κι’ αν εξελιχθείς σε επιστήμονα απατεώνα, όπως σε υποχρεώνει η κυβέρνηση. «Κόψε το λαιμό σου», σου λέει ο εκλεγμένος πολιτικός. Εσύ τι κάνεις;

Το κλείνεις το μαγαζί. Αυτό είναι το σωστό. Κατεβάζεις ρολά. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία. Εργοστάσιο, βιοτεχνία, βιομηχανία, κατάστημα, ο,τι σε σκοτώνει κάθε μέρα, του βαράς διάλυση. Μην κάνεις το έγκλημα να χρεωθείς κι’ άλλο, προκειμένου να κρατήσεις την επιχείρηση συναισθηματικά ή γιατί ποντάρεις πώς θα ανακάμψει η αγορά.

Λουκέτο η λύση. Ή πουλάς την επιχείρηση. Αν τώρα, είτε από εγωϊσμό, είτε γιατί δεν θες να αφήσεις κόσμο στο δρόμο, υπαλλήλους σου, επιμένεις να συνεχίσεις, τότε θα ρίξεις φρέσκο πακέτο. Όχι δάνεια, όχι άλλο τσεκούρι να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΩΣ ΚΟΝΟΜΑΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ