ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, ΑΝ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ ΜΟΥ

Σα σήμερα τέλειωσε η μεγαλύτερη, σε μεγαλείο(!), μάχη στην Ιστορία του ανθρώπινου γένους πάνω στη γη. Σα σήμερα πριν από 2.500 χρόνια περίπου, εδώ στην Ελλάδα, έγινε η πιο θρυλική, η πιο επική στρατιωτική σύγκρουση από καταβολής. Θερμοπύλες. Οι 300 του Λεωνίδα.

Δυο λόγια μονάχα για τη μάχη στα Στενά, σα σήμερα 20 Αυγούστου, το 480 πριν τον Χριστό.. Όταν μιλάμε για Πόλεμο, σ’ εκείνους τους αιώνες της αρχαίας Ελλάδος, δεν εννοούμε τίποτα σχετικό και...παρόμοιο με οτιδήποτε συμβαίνει σήμερα.

Πόλεμος Πατήρ Πάντων, είπε ο μέγας φιλόσοφος Ηράκλειτος. Ο Πόλεμος, δηλαδή, έχει ανώτερη αξία από τη φιλοσοφία, τις τέχνες, την επιστήμη, τα γράμματα. Αν πιάνεις το νόημα. Αν, δηλαδή, δεν είσαι ελεύθερος, τι να κάνεις το θέατρο και το κινητό τηλέφωνο, το εξοχικό και τον καλό μισθό κρατικού υπαλλήλου. Η δε ελευθερία περνάει πρώτα από το δρόμο του πολέμου. Και επειδή ο άνθρωπος είναι καταραμένος δεν γλυτώνει ποτέ από τον πόλεμο που τον υποχρεώνει ο εχθρός, αλλά και η διεστραμμένη του φύση.

Μάχη των Θερμοπυλών. Σου λέω, λοιπόν, κύριε νεοέλληνα, ότι ουδεμία σχέση έχουμε με τους παικταράδες τους αρχαίους. Αρκεί μονάχα τούτο να ειπωθεί: Στον τάφο του Αισχύλου δεν χαράχτηκε ούτε λέξη ότι πρόκειται για τον μέγιστο στους αιώνες των αιώνων ποιητή. Τι είναι αυτό; Δέκα χρόνια πριν από τις Θερμοπύλες ο συγγραφέας τραγωδιών Αισχύλος πολέμησε στον Μαραθώνα, κι αυτό το γεγονός, η συμμετοχή του στη μάχη, αναφέρεται στον επιτάφιο του. Τίποτα άλλο. Περισσότερο τιμητικό θεωρήθηκε ότι έλαβε μέρος σε πόλεμο πατριωτικό, παρά ότι έγραψε θέατρο. Αθάνατο και αξεπέραστο θέατρο.

Επιστροφή στον Σπαρτιάτη Λεωνίδα, ίσως τους μεγαλύτερους όρχεις της αιωνιότητος. Και στα Στενά των Θερμοπυλών. Δώδεκα μέτρα γης το πλάτος του περάσματος. Ανάμεσα στο βουνό που το λένε Καλλίδρομο, δυτικά, και τον Μαλλιακό Κόλπο, ανατολικά. Μιλάμε για την πιο ηρωϊκή πολεμική αναμέτρηση, όπου ο ηττημένος, ο Λεωνίδας πέρασε στην αθανασία παρ' ό,τι, δεν ήταν αυτός ο νικητής, τελικά.

Ο αποδυτηριάκιας έχει γράψει ατέλειωτα κατεβατά, σεντόνια κι όχι, για τη Μάχη των Θερμοπυλών που κράτησε τρεις ημέρες. Και τέλειωσε με το θάνατο του Λεωνίδα, του βασιλιά της Σπάρτης, αφού προηγουμένως είχε διώξει τους άλλους Έλληνες κι έμεινε για να πεθάνει με τους 300 συμμαθητές του. Όχι γιατί το επέβαλε ο νόμος της Σπάρτης, το γνωστο ''Δεν εγκαταλείπουμε ποτέ το πεδίο της μάχης''.

Γουστάρανε να πεθάνουμε οι συμπολεμιστές του Λεωνίδα, εκεί, στις Θερμοπύλες. Αυτό είναι. Αποφάσισαν να γνωρίσουν τη θέωση του ηρωϊκού θανάτου απέναντι στον πολυάριθμο στρατό του Ξέρξη. Είναι η δική μου ερμηνεία. Λεωνίδας και συμπολεμιστές του ήταν πια κάποιας ηλικίας, είχαν προβλήματα με το πολιτικό κατεστημένο της Σπάρτης, τους έφορους, την υπεράνω όλων εξουσία, και δεν τους άντεχαν.

Αφήνουμε την ιστορία Εφιάλτης. Του προδότη. Άσε. Οι έφοροι της Σπάρτης το είχαν παρατραβήξει. Ευτυχώς!Για να τους τη σπάσει ο Λεωνίδας δέχθηκε να πολεμήσει στα Στενά των Θερμοπυλών. Γιατί δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία. Να δοξαστεί. Γνωρίζοντας ότι δεν κερδίζει, ότι θα σκοτωθεί. Γι αυτό στους απεσταλμένους του Ξέρξη, χωρίς καν να τους ρίξει βλέφαρο, με το μάτι σταθερά στα γεννητικά του όργανα, έδωσε την απόκριση: ''Μολών Λαβέ''. Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ''Αν καταφέρεις να πιάσεις τα αρχίδια μου, τότε είναι δικά σου''.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ