ΚΑΙ ΔΑΣΟΣ ΧΑΝΩ ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΙΑΤΙΚΑ ΠΛΗΡΩΝΩ

Φωτιά εδώ, φωτιά εκεί, το ίδιο εφιαλτικό σενάριο κάθε καλοκαίρι. Και το έργο φθάνει στην έξαρση του τον Αύγουστο. Τον μήνα με τις περισσότερες πυρκαγιές. Τέτοιο καρμπόν δεν έχει ξαναγίνει. Και από φέτος νέα πατέντα από τα ΜΜΕ αλά πρόγνωση καιρού. Σα να διαβάζεις μετεωρολογικό δελτίο. Αύριο, λένε φόρα παρτίδα, θα πιάσουν νέες πυρκαγιές στην Αττική.

Άσε το άλλο. Τα ΜΜΕ λες και είναι συνεννοημμένα όλα, αναφέρονται στις απειλές που δέχονται οι οικίες.
Καίγεται το πευκοδάσος, αλλά κατά τα ΜΜΕ ο κίνδυνος δεν είναι να εξαφανιστεί το πράσινο. Σημασία έχουν μόνον τα σπίτια που είναι κτισμένα εκεί μέσα. Τρέχουν οι εθελοντές, τα βυτιοφόρα του δήμου, οι πυροσβέστες, τα αεροσκάφη, τα ελικόπτερα, όλοι κι όλα για να γλυτώσουν τις περιουσίες με τα μπετά, όχι το δάσος. Αυτό δεν είναι περιουσία. Αυτό δεν έχει ιδιοκτήτη.

Δηλαδή. Σηκώνει το αυθαίρετο ο άλλος στη δασική έκταση κι εγώ, ο πολίτης, με τους φόρους που πληρώνω, ξοδεύομαι με την πυροσβεστική να σώσω το σπίτι του αλλουνού. Περίεργη αντίληψη περί δημοκρατίας. Και χάνω ως πολίτης, ως χώρα το δάσος, που το καταπατάει ο άλλος με την ευλογία του κράτους και γενικά της κοινωνία. Και από πάνω ξοδεύομαι για να προστατεύσω ή να περιορίσω το μέγεθος της καταστροφής.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, ΑΝ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ ΜΟΥ