ΤΟΥ ΧΙΛΙΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑ ΜΕΤΑ

Ψοφάω για σειρές εποχής. Ειδικά τα τηλεοπτικά σήριαλ παραγωγής BBC είναι υψηλής κλάσεως. Πέρα από την κινηματογραφική ποιότητα, ολοφάνερο ότι είναι δουλεμένο και το τελευταίο πλάνο, αναρωτήθηκα πριν χρόνια τι να 'ναι εκείνο που με τρελαίνει στις ταινίες εποχής. Με ιστορίες όχι σύγχρονες αλλά περασμένων αιώνων.

Αναρωτήθηκα, επειδή πολλά πράγματα μ' αρέσουν ή δεν μας αρέσουν, αλλά οι μαλάκες δεν ξέρουμε το γιατί. Και είμαστε μαλάκες όχι γιατί δεν ξέρουμε, αλλά διότι δεν ψάχνουμε γιατί παθιαζόμαστε μ' αυτό και δεν γουστάρουμε το άλλο. Με μια άλλη κουβέντα η μαλακία μας είναι γιατί αποφεύγουμε να γνωρίσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Μήπως, όμως, είναι μαγκιά το να μη θέλουμε να μάθουμε τι σόι καραγκιόζηδες είμαστε.

Ξεφύγαμε. Γιατί, όχι. Όπου μας πάει. Ποιο ήτανε το θέμα μας; Τα έργα εποχής. Γιατί με τραβάνε, ποιο είναι το μυστικό της επιθυμίας μου να παρακολουθώ σινεμά και τηλεόραση με στόρυ π.χ. από το Λονδίνο του 1.100 και το Παρίσι του 1.400. Από την Νέα Υόρκη του 1700 και την Μόσχα του 1850.

Παθαίνω, που λες, από το πως μιλάνε οι άνθρωποι στο παρελθόν, τι ρούχα φοράνε, ποια η διακόσμηση στο σπίτι, στο παλάτι. Η γενική ατμόσφαιρα της αλλοτινής εποχής με κάνει να σκέπτομαι ευχάριστα και βασανιστικά. Και που καταλήγω, χοντρικά, μην πιάσουμε το πράμα στις λεπτομέρειες. Στις χιλιάδες λεπτομέρειες. Είμαστε ίδιοι. Αυτό είναι το συμπέρασμα.

Είμαστε ίδιοι, ολόιδιοι με τους ανθρώπους του χίλια μετά Χριστόν και του χίλια προ Χριστού. Μην γελιέσαι με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Σε τίποτα δεν άλλαξε ο άνθρωπος επειδή κυκλοφορεί με Ι.Χ. αυτοκίνητο και βλέπει τηλεόραση. Αλλοιώτικο ντύσιμο ο αρχαίος Αθηναίος, διαφορετικό κούρεμα, αλλά τον κόβω, επί της ουσίας, να μην με χωρίζουν πολλά απ' αυτόν. Χθεσινός μου είναι ο Έλληνας της Σπάρτης και της Μακεδονίας. Ξεφύγαμε πάλι. Και τι έγινε, δεν πληρώνουμε φόρο και γι' αυτό.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΕ ΠΟΥΤΑΝΙΑ Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΝΑ